Głównym założeniem dokumentu jest dostosowanie przepisów prawa polskiego do uregulowań dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2014/50 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie minimalnych wymogów służących zwiększeniu mobilności pracowników między państwami członkowskimi dzięki łatwiejszemu nabywaniu i zachowywaniu uprawnień do dodatkowych emerytur (Dz. Urz. UE L 128 z 30.04.2014, str. 1).
Przedmiotowa ustawa wprowadza maksymalny okres oczekiwania na nabycie prawa do przystąpienia do dodatkowego programu emerytalnego – umowa zakładowa nie może przewidywać dłuższego niż 3 lata stażu pracy uprawniającego do uczestnictwa w pracowniczym programie emerytalnym.
Dokument dodatkowo rozszerza obowiązki informacyjne pracodawców prowadzących pracownicze programy emerytalne względem uczestników programu, byłych pracowników oraz osób uprawnionych do otrzymania środków zgromadzonych przez uczestnika programu w przypadku jego śmierci w celu dostarczenia zindywidualizowanej informacji.
Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.
Więcej: http://www.prezydent.pl/prawo/ustawy/podpisane/art,35,czerwiec-2017-r-.html
