Eksperci ZRP ocenili projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 3 grudnia 2014 r. w sprawie obowiązkowych badań sanitarno-epidemiologicznych uzgadnianych z Głównym Inspektorem Sanitarnym.
Zdaniem Związku przedstawione zapisy są niejednoznaczne w interpretacji i niespójne z zapisami art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych ludzi, jak również art. 59 ust.1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności.
Argumentacja Głównego Inspektora Sanitarnego zawarta w uzasadnieniu tego projektu o konieczności wykonywania w badaniach sanitarnych okresowych badań laboratoryjnych w kierunku na nosicielstwo chorób zakaźnych przenoszonych drogą pokarmową oraz nosicielstwo gruźlicy jest chybiona. Obligatoryjny obowiązek wykonywania tych badań nie znajduje żadnego uzasadnienia, a statystyka epidemiologiczna i wyniki dochodzeń epidemiologicznych potwierdzają ich bezzasadność oraz zbędne koszty dla pracodawców, stron umów cywilnoprawnych i wolontariuszy.
To lekarze określeni w art. 55 ust. 2a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i lekarze wykonujący zadania służby medycyny pracy w rozumieniu przepisów ustawy z 27 czerwca 1997 o służbie medycyny pracy, mają prawo decydować, czy jakie i kiedy ma pracownik wykonać badania (w tym laboratoryjne i konsultacje specjalistyczne).
Pracodawca ponosi zarówno koszty badań profilaktycznych, jak i koszty badań sanitarno-epidemiologicznych. Zdecydowanie podraża to koszty zatrudnienia pracownika, np.: badanie laboratoryjne w kierunku nosicielstwa schorzeń jelitowych obecnie kosztuje za jednego pracownika około 130 złotych (bez konsultacji specjalistycznych i badań w kierunku gruźlicy).
Uwagi do rozporządzenia skierowano do Mninistra Zdrowia i Głownego Inspektora Pracy
Treść stanowiska w załączniku.
