Pracownik, który uważa, że stan zdrowia nie pozwala mu na pracę idzie na zwolnienie lekarskie. Jeżeli jest ubezpieczony nabywa uprawnienia do zasiłku chorobowego lub wynagrodzenia za czas choroby. Będąc na zwolnieniu nie wolno mu podejmować w tym czasie pracy.
Otrzymywane wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy, chociaż w obniżonej wysokości, bowiem co do zasady w 80% podstawy wymiaru, ma za zadanie zrekompensować utracony z powodu czasowej choroby zarobek. Kwestie związane z prawem oraz wysokością świadczeń chorobowych reguluje ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zwana ustawą zasiłkową.
Ustawa zasiłkowa w sposób ścisły określa warunki nabycia prawa do świadczeń, ich wysokość oraz zasady wypłaty.
Jedna z reguł stanowi, iż zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.
W zależności od charakteru ubezpieczenia chorobowego prawo do chorobowego przysługuje odpowiednio:
• po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – przy obowiązkowym ubezpieczeniu,
• po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – przy dobrowolnym ubezpieczeniu.
Źródło: Gazeta Podatkowa
Więcej: LINK
