Strategia Rozwoju – Polska 2030 pod lupą ZRP

Pismem Prezesa ZRP z dnia 21.12.2011 – przekazano Ministrowi M. Boniemu, koordynującemu prace nad przygotowaniem Długookresowej Strategii Rozwoju Kraju – Polska 2030 Trzecia fala nowoczesności – komentarz do projektu tego dokumentu.


Strategia zawiera główne wyzwania rozwojowe dla Polski  i oparta jest na 25-ciu strategicznych  decyzjach, których podjęcie zapewni Polsce rozwój gospodarczy i społeczny w perspektywie do 2030 roku.

Trzecia fala nowoczesności oznacza umiejętność łączenia modernizacji, innowacji, impetu cyfrowego z poprawą jakości życia i skokiem cywilizacyjnym, jakiego Polska musi dokonać aby nie uniknąć zagrożenia peryferyzacją. Strategia określa także najważniejsze wyzwania związane z polityką makroekonomiczną, w tym przede wszystkim na konieczność dokonania realokacji wydatków publicznych na rzecz wydatków rozwojowych.

ZRP zwrócił uwagę, że Strategia koncentruje się na innowacyjnych aspektach rozwoju gospodarczego (impet cyfrowy), marginalizując tradycyjny sektor przedsiębiorczości, który w opinii ZRP może być również źródłem przewag  konkurencyjnych.

Zdaniem ZRP dla poprawy sytuacji gospodarczej kraju niezbędne jest realizowanie działań długookresowych, sprzyjających powstawaniu krajowych centrów kapitału (a nie tylko eksponowanego w Strategii „tworzenia zachęt dla globalnego biznesu do inwestowania w Polsce”).

Strategia zakłada przesunięcie ciężarów podatkowych na rzecz podatków konsumpcyjnych (VAT), co zdaniem ZRP będzie miało negatywny wpływ na sytuację MSP. Zakładany wzrost wpływów z podatku VAT  oznacza likwidację stawek preferencyjnych a to spowoduje wzrost cen wielu produktów konsumpcyjnych i ograniczenie na nie popytu. Podniesienie stawek VAT, to także wzrost kosztów działalności dla firm korzystających ze zwolnień. Strategia nie precyzuje w jakim kierunku pójdą docelowe zmiany stawek VAT.

W rekomendacji dotyczącej zbilansowania systemu ubezpieczeń społecznych, w tym przede wszystkim poprzez podwyższenie wieku emerytalnego – ZRP uznaje za racjonalne podjęcie w systemie ubezpieczeń reform o mniejszym znaczeniu ale mogących także przynieść wymierne korzyści finansowe funduszowi ubezpieczeń społecznych.